Hoewel sommige al vrij vroeg of snel weten dat ze in de wieg gelegd zijn voor het ondernemerschap, had ik dat gevoel niet. Integendeel, ik heb altijd gezegd dat het ondernemerschap niets voor mij zou zijn. Een beetje zelfkennis, weet je wel. Zelfs nu twijfel ik daar nog dagelijks over dat het niet bij mijn persoonlijkheid past. Dat ik toch de stap heb gewaagd is een beetje doordat ik erin ben gerold.

Een idee hebben, deelnemen aan een infosessie. Van het een kwam het ander en voor ik het goed en wel besefte werd er voor mij al administratief de nodige stappen gezet en was snel beslissen de boodschap. Onder het idee van "spijt hebben op het sterfbed van de dingen die je niet gedaan hebt, eerder dan de dingen die je wel gedaan hebt" evenals "je kan er maar van leren" en "wie niet waagt blijft maagd", tja... dan toch maar eens de trein naar het onbekende genomen.

Mijn eerste boodschap: durf jezelf open te stellen en de sprong te wagen

Ik denk dat de boodschap die ik hiermee al wil brengen is: als je de eerste stap zet in een bepaalde richting dat dikwijls een sneeuwbaleffect kan geven naar iets anders. Dat wanneer je iets kenbaar maakt, je openstelt naar anderen en de buitenwereld (vb. waar je mee bezig bent, wat je dromen zijn, waar je naar op zoek bent) dit soms een stap op de eerste tree is van een trap die leidt naar ergens anders. Alleen hangt er nog even een mist rond zodat het niet meteen duidelijk is waar je trap zal eindigen... Dus die vraag die je dan moet stellen is: ga je toegeven aan je angst en blijven waar je bent? Of de sprong wagen, de eerste tree beklimmen en zien wat erna volgt?

Mijn tweede boodschap: ken jezelf en leef ernaar

Maar dat is eigenlijk nog niet alles dat ik met mijn verhaal wil brengen. Als je deelneemt aan het zelfstandigentraject van "Starterslabo" (of evengoed van Jumpstarters) wordt er altijd aan je gevraagd: "waarom wil je zelfstandige worden?", "Wat is je drijfveer?", "Waarom denk je dat zelfstandige zijn iets voor jou zou zijn?". Bijkomend wordt er ook gevraagd af te toetsen hoe het staat met je waarden en normen. Je persoonlijke kenmerken die matchen met wat het vraagt om zelfstandige te zijn.

Uiteraard zijn de meeste antwoorden dan wat gelijklopend. Het merendeel van de reacties bestond quasi altijd uit "want dan kan ik mijn eigen agenda beheren", "want dan moet ik niet luisteren naar een baas of moet ik niet langer iemand anders zijn zakken vullen", "want dan kan ik zelf beslissen wat ik wil en hoe ik het wil", "want dan moet ik geen verantwoording afleggen".

Voor mij stond eigen agendabeheer hoog in het vaandel en was dus zeker een van mijn antwoorden. Het niet meer moeten leven op het ritme van een onderneming, maar kunnen bepalen in functie van mijn eigen energie. 8u per dag (en dikwijls véél langer) op een bureaustoel hangen, geconcentreerd bezig zijn, tegen deadlines aanschuren die enkel haalbaar zijn met hard en lang werken zonder toilet- of eetpauzes, die tijden hield ik graag voor bekeken. Energieloos als een zombie je dagelijks naar je werk slepen, 's avonds in de omgekeerde richting, nauwelijks energie om te eten en vervolgens de zetel op om brainloos naar tv te staren, te gaan slapen en de dag nadien alles herhaald te zien. Dat moest anders kunnen volgens mij.

In mijn beleving zou ik dan willen leven volgens het ritme dat mijn lichaam aangeeft, iets dat welkom is na jaren geleden geconfronteerd te zijn geweest met een energiestoornis. Blijkbaar was ik niet de enige en ben ik nog steeds niet de enige.

Toevallig kwam ik uit op een artikel van Yi Lin. Een softwareontwikkelaar die bij Amazon aan de slag ging maar vervolgens zijn job vaarwel zei om als zelfstandige aan de slag te gaan. Zijn reden: gading vinden in datgene wat hij het liefst zou willen doen, aansluitend bij zijn interesses en dus een eigen applicatie bouwen. Iets dat in het begin aansloeg, o.a. vanwege het juiste moment, maar later niet meer zo evident bleek.

Het was ook zijn mentale gezondheid dat meespeelde/meespeelt. Hij geeft daarbij aan dat volgens hem veel mensen binnen de softwaresector worstelen met mentale moeilijkheden, maar ook dat het belangrijk is om jezelf te kennen. In zijn geval betekende dat dus ook de vrijheid kunnen hebben om te beslissen aan wat je werkt en wanneer. Dus ondanks dat het niet helemaal loopt zoals hij wil, wil hij proberen vasthouden aan die waarde die nauw aansluit bij zijn eigen noden.

De drijfveer van mentale gezondheid

Meer en meer merk ik op fora en FB-groepen dat het kunnen werken én leven volgens een eigen ritme belangrijker wordt. Veel mensen hebben een of andere drijfveer gerelateerd aan hun eigen (mentale) welzijn dat dé drijfveer blijkt om zelfstandige te worden. Geen wonder dat de start-ups en eenmanszaken als paddenstoelen uit de grond schieten en iedereen probeert zijn weg te vinden in het zelfstandigenleven. Een fenomeen wat me eigenlijk ook wel wat verontrust. Dan lijkt er mij toch ook duidelijk iets te schorten aan de huidige werking binnen de (grote) ondernemingen?

Is dit herkenbaar?

En jij? Zou jij het overwegen om als zelfstandige op te starten? In wat zou dit dan zijn? Wat is je drijfveer? Wat zijn je (persoonlijke) obstakels die je zou moeten overwinnen?

Graag Yi Lin zijn verhaal lezen? Referentie: "Why I won't quit", blogartikel van Yi Lin