Om meteen met de deur in huis te vallen met het antwoord: Ja en neen. Ja want het is erfelijk bepaald en neen want er spelen nog wat elementen mee én je kan er zelf wat aan veranderen.

Uit onderzoek van Sheldon K., Schkade D. en Lyubomirsky kwamen hierover volgende interessante vaststellingen:

1.Een basiswaarde van geluk: het zit in je genen

Iedereen start met een basiswaarde van geluk. Dit is een automatisch ingesteld geluksniveau dat je van de geboorte van je biologische ouders meekrijgt. Het zit met andere woorden in je genen. Het is naar deze basisinstelling dat je telkens zal terugvallen, zelfs na grote tegenslagen of overwinningen. Dit betekent dat zelfs lottowinnaars of mensen die invalide zijn geworden door een zwaar ongeval gemiddeld na een jaar aangeven op hetzelfde geluksniveau als voorheen te zitten. Met andere woorden: de helft van ons geluk wordt bepaald door onze genen. Dat verklaart ook waarom de een meer tevreden kan zijn met het leven dan een ander

2.De omstandigheden waarin je leeft

Als het ingesteld geluksniveau in je genen voor 50% bepalend is, dan is er nog de 10% dat te maken heeft met de omstandigheden waarin je leeft. Je zou denken dat elementen als: getrouwd zijn of net niet, je beroep, je gezondheid, je leeftijd en dergelijke een grotere invloed zou hebben op de wijze waarin je je gelukkig voelt, maar het blijkt dus slechts voor 10% bepalend te zijn… En dat is goed nieuws, want dat zou meteen ook betekenen dat je met inzet op persoonlijke groei, je zelf veel in de hand hebt om gelukkiger te worden.

3.Wat je zelf in de hand hebt: je gedrag en je mindset

Als je goed hebt gerekend blijft er dus nog 40% over van datgene wat mee je geluk bepaalt en dat is datgene wat je zelf in de hand hebt, namelijk je eigen gedrag en je mindset. Ook dit verklaart dus net als bovenstaande 2 elementen waarom de een zich gelukkiger kan voelen dan een ander. Er is dus meer dan voldoende ruimte om met persoonlijke groei aan de slag te gaan en zo een eigen welbevinden te kunnen verhogen. Dit kan je onder andere doen door vaardigheden (vb. toepassen van positief-psychologische interventies) en dagelijkse activiteiten te ontwikkelen die dit verhogen en je kan leren om tevredener te zijn in het leven.

Maar, ben ik niet egoïstisch als ik kies voor het verhogen van mijn eigen welbevinden?

Als je werk maakt van je persoonlijke groei en het verhogen van je eigen welbevinden ben je niet egoïstisch. Intedendeel, volgens onderzoek van Steger, Kashdan en Oishi uit 2008 blijkt zelfs het omgekeerde:

Ongelukkige mensen zouden meer de neiging hebben tot egocentrisme. Daarmee concludeert Maaike Verstraete in haar boek “Een leven om te floreren” dat het zou gaan om een cirkelbeweging. Zij stelt immers dat het goede leven er een zou zijn waarin je net ervoor kiest om jezelf blij en tevreden te maken en daardoor, daarmee en daarlangs meteen ook anderen blij en tevreden maakt. En waarin je anderen blij en tevreden maakt, daardoor jezelf ook weer blij en tevreden maakt. Het lijkt mij hier dan net weer om een win-winsituatie te gaan.