Als ik eerlijk ben moet ik bekennen dat ik verslaafd ben aan horloges. Groot, klein, dik, dun... een mooi horloge weet altijd wel mijn aandacht te trekken. Ik durf dan ook wel eens van exemplaar om mijn pols te wisselen, maar hou het steeds binnen die mate dat ook mijn portefeuille ermee akkoord gaat. Waarom ik er zo een fan van ben, weet ik eigenlijk niet maar het typeert me wel.

Een aantal jaren geleden schakelde ik van een analoog exemplaar over naar een smartwatch-versie. Je weet wel zo een ding met meer toeters en bellen op, letterlijk dan ook want elk bericht en telefoontje dat binnenkwam werd er onmiddellijk mee gespot. Afgeleid ook, want wanneer je dan eens eindelijk gefocust bezig bent, word je gemakkelijk gestoord met een trilling om je arm.

Een bewuste keuze

Toch was het een bewuste keuze omwille van twee redenen. Vanwege mijn bureaujob en mijn neigingen tot doorwerken kwam ik nauwelijks nog van mijn stoel. Ik had zelfs de ongezonde gewoonte gecreëerd om toiletbezoekjes zo lang mogelijk uit te stellen en ook drinken halen werd naar mijn gevoel meer tijdverspilling dan een noodzaak. Al begon me er uiteindelijk toch ook iets te dagen, namelijk dat ik dit niet lang meer zou kunnen volhouden. Een stappenteller zou me daarbij nog eens extra met mijn neus op de feiten drukken. Iets wat ik als een extra hulpmiddel zag, zeker met de herinneringen om bij tijd en stond eens even te bewegen.

Een andere reden was de relaxatie-mogelijkheid die mijn exemplaar (de Fitbit Versa) had. Door alle drukte vergat ik dikwijls zelfs naar adem te happen of even stil te staan met hoe en wat er speelde. Als resultaat was ik 's avonds niet alleen compleet uitgeput, maar had ik ook meer nek-rug-en hoofdklachten, voornamelijk door een verkrampte houding. Allemaal elementen die me doorheen de dag waarschijnlijk wel zouden zijn opgevallen, als ik er de tijd voor nam. De tijd om eens, hoe kort ook, stil te zitten en te ademen met aandacht voor wat er inwendig allemaal broebelde. Het leek voor mij dus een handige optie die ademhalingsoefeningen die het ding aanbiedt.

Mijn persoonlijke strohalm

Ik durf het bijna niet te vertellen, maar wat ik dan deed was even naar de WC gaan. Dikwijls om er gewoon even in alle rust en stilte tussenuit te zijn. Even weg van telefoons, geroezemoes, collega's met vragen, het oplossen van problemen. Gewoon even afgesloten van de wereld, in een eigen kleine wereld te zijn waar ik met behulp van mijn horloge de oefeningen kon uitvoeren. Later zou ik beseffen dat ik eigenlijk al te ver afgedreven was om nog heil hierin te vinden. Maar op dat moment was het zeker een strohalm, een eerste stap voor mij in een poging om wat scheef gegroeid was, al terug wat rechter te krijgen...

Goed en niet goed

Op vlak van bewustwording was zo een horloge dus zeker voor mij een stap vooruit en op dat vlak zou ik het zeker aanraden.

Wat ik dan weer niet zou aanraden zijn al die toeters en bellen. Iedere keer opgeschrikt en afgeleid worden, terug switchen en je focus moeten zoeken dat is mentaal onnodig én extra belastend. Daarbij ben ik van mening dat het deconnecteren nog meer in de weg staat. Je connectie met de buitenwereld (telefoon, gsm, laptop,...) blijft al minder makkelijk achter op je bureau of rugzak, maar zit constant om je arm te pronken. Laten we immers niet vergeten dat het ook nog dient als een manier om de tijd te kennen. En doordat het zo makkelijk binnen handbereik is, vergemakkelijkt het ook sneller de afleiding bij verveling.

Om nog maar te zwijgen over hoe storend het kan zijn voor anderen. Want geef toe, waarschijnlijk herken je dit: net als jij je verhaal vertelt en gehoord wil worden, moet je toekijken hoe de ander regelmatig afgeleid naar diens arm zit te staren...vervelend, niet?

Ik weet ook wel dat er mogelijkheden zijn om die toeters en bellen te omzeilen of confrontaties te minderen, maar laten we eerlijk zijn: dan schiet het eigenlijk ook het nut en doel waarvoor de smartwatch ontworpen werd wat voorbij. Om nog maar te zwijgen over de discipline die het vergt om toch dan even dat FOMO-gevoel te onderdrukken...

Jouw strohalm en bij voorkeur fundamentelere oplossing

Maar goed, mijn intentie is hier niet om een "pro en contra dialoog" voor dergelijke gadgets af te steken, maar wel om je aan te zetten om zelf even stil te staan en verder na te denken.

• Sta jij doorheen de dag voldoende stil bij jezelf en je (fysieke) noden? En maak jij hier vervolgens voldoende tijd voor vrij?
• Heb je een reminder die je aanzet tot pauzeren? Welke is dat?
• Indien niet, wat zou voor jou kunnen werken?
• Wat doe jij doorheen de dag als je even pauzeert?
• Hoe sta jij persoonlijk tegenover het idee van dergelijke smartwatches, ttz hun mogelijkheden om je onmiddellijk te alarmeren?
• Denk je dat je ermee voldoende kan/zou kunnen deconnecteren wanneer nodig?
• Denk je dat je meer/minder of evenveel in het hier en nu bent met een dergelijke optie?
• Wat helpt jou om je meer bewust te worden van het hier en nu?

Bye bye

Tot slot kan ik je vertellen dat deze versie van horloge al enige tijd niet meer aan mijn dagelijkse leven deelneemt. Ik ben uiteindelijk overgestapt naar een minimalistischer exemplaar met slechts beperkte mogelijkheden: datum, uur, aantal stappen en aanduiding om (meer) te bewegen. Of ja gewoon nog een simpeler ding: enkel de tijd... En zelfs dan nog, laat ik dat meer en meer achterwege...