Weerstand tegen een burn-out: het mogen ziek zijn
 23-12-2021  burn-out(15)

In "De kunst van het ongelukkig zijn" schrijft Dirk De Wachter het volgende:

"(...) Ik zeg soms dat ze niet altijd moeten vechten tegen dat sombere gevoel. Dat "harde werken" om zich beter te voelen hoeft niet continue te gebeuren. Als het nog niet lukt om weer aan het werk te gaan, dan mag dat. Het is goed om het streven naar weer beter worden eens los te laten. Je mag wel eens gewoon met de stroom meedrijven."

Het besef en het aanvaarden

Toen ik dit las moest ik meteen aan mezelf en het begin van mijn burn-out denken. Ik had vooral veel moeite met het aanvaarden ervan. Ik herinner nog dat ik aan mijn psycholoog destijds vroeg: "En? Heb ik nu een burn-out?". Waarop ik hoopte als antwoord "neen" te krijgen maar ze al vriendelijk glimlachend duidelijk "ja" antwoordde. Lange tijd heb ik het niet willen zien, laat staan aanvaarden. Ik was er nog altijd tegen aan het vechten. Maar het was pas toen ik het begon te aanvaarden dat het "genezingsproces" kon beginnen en ik kon beginnen werken om weer uit het dal te geraken. Ik was met andere woorden, zonder dat ik het destijds zelf besefte, mezelf nog meer aan het kwellen en aan het tegenwerken. Het antwoord was thans simpel: leren aanvaarden, was de boodschap. Het hielp wel om de vaststelling officieel te krijgen van iemand met kennis van zaken. Al betekende dat nog niet dat het op 1,2,3 in kannen en kruiken was. Maar het was zeker een aanzet in de goede richting.

De angst om terug aan de slag te moeten

Ik herinner me ook nog hoe moeilijk ik het had met het idee om terug aan de slag te gaan. In het begin was dat wel anders. Ik wou niet thuis blijven, ik mankeerde niets en ik kon gerust verder werken. Het was gewoon een tijdelijk dipje, dat iedereen wel eens heeft, maar werken dat was wat er zou gebeuren. Wat sloeg die gedachte om toen ik eindelijk aanvaard had en inzag wat er speelde. Toen wou ik zelfs niet meer gaan werken. De gedachte alleen al maakte me ziek. Ik sloeg in paniek, op het randje van een paniekaanval, bij de gedachte om terug te moeten. Want neen, ik was zeker nog niet genezen. Ik voelde aan alles in mijn lijf dat terug opnieuw gaan werken een doodsteek zou betekenen. De angst dat een externe factor zoals de controlegeneesheer me terug zou verplichten was dan ook ontzettend groot. Terug opstarten, neen dat zou me toen écht niet gelukt zijn.

Opluchting

Het biedt me dan ook ergens wel troost om bovenstaande woorden van Dirk De Wachter te lezen. Het is dan ook niet voor niets dat hijzelf zijn verhaal vervolgt met: "Als ik dat besluit is een patiënt zichtbaar opgelucht. Niet alleen omdat hij toelating krijgt om nog wat langer thuis te blijven en nog niet moet gaan werken. Maar vooral omdat hij ziet dat ik hem geloof."

Want dat maakt het natuurlijk nog allemaal extra zo moeilijk. Het is geen gebroken been dat de mensen zien en waarvan het genezingsproces duidelijk mee te volgen is... Geloofd worden en erkenning krijgen voor wat er speelt is dan extra belangrijk en een belangrijke stap in het genezingsproces. Tenminste dat is hoe ik het heb ervaren.


Hey! Ik ben Kristien. Welkom op mijn blog. Een platform vol inspirerende en motiverende verhalen over zelfzorg, creativiteit, uitdagingen en zelfontwikkeling.

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors

Categorieën


Laatste Posts

Lichtpuntjes ontvangen?

Krijg gratis toegang tot de Lichtpuntjesbibliotheek met freebies voor het versterken van jouw mentaal welzijn!

Door op "inschrijven" te klikken ga je ermee akkoord dat ik je mag verblijden met mijn Lichtpuntjes in je mailbox.

Lichtpuntjes worden max. 2 keer per maand verzonden. Uitschrijven kan steeds via de magische uitschrijflink die je onderaan iedere mail vindt.