In mijn zoektocht rond creativiteit, kunst en design kwam ik artieste Danielle Krysa tegen. Een inspirerende vrouw met leuke maar voornamelijk ook motiverende inzichten. Rond 2008 richtte zij haar blog www.thejealouscurator.com op. Haar bedoeling? Een overzicht maken van alle artiesten waarvoor zij bewondering heeft. Hiermee hoopte ze een patroon te ontdekken voor haar eigen creatieve verhaal.

Danielle erkent dat ze haar blog oorspronkelijk begon vanuit jaloezie, vandaar ook rara… de blognaam. Hoewel zij een schilderkunstopleiding volgde raakte ze, mede door toedoen van negatieve commentaren van haar docent, gedurende 20 jaar geen penseel meer aan. Het was dankzij haar zoontje, die zo opging in spelen en zijn fantasie, dat zij terug gemotiveerd geraakte. Helaas geraakte ze al snel terug gedemotiveerd toen bleek dat al haar ideeën al op de markt waren en dat anderen het veel beter konden dan zijzelf. Tenminste dat was haar idee.

Deze keer was het haar man die haar motiveerde om toch door te zetten door een blog te starten. Dit louter voor zichzelf en vanwege het inzicht: “When you keep jealousy inside, it becomes toxic, but when you could turn it out loud in a positive way, you could turn it into admiration.” Oorspronkelijk kreeg haar blog dan ook de ondertitel “Damn I wish I thought of that”, maar al snel veranderde haar jaloezie in bewondering.

Een van de mensen die zij bewondert is Mel Robson, een Australische keramiek artieste. Het was deze artieste die haar het idee aanbracht om creativiteit te koppelen aan dobbelstenen. Het is een simpele oefening om letterlijk buiten te komen, weg van het werk van alledag, om zo creativiteit (terug) aan te wakkeren.

Toen ik over deze oefening hoorde, was ik meteen enthousiast. Maar in tegenstelling tot waarvoor de oefening in hoofdzaak is bedoeld, het aanwakkeren van creativiteit, aanzie ik het eerder als leuk meegenomen dan als een hoofddoel. Wat me voornamelijk interesseert is het Mindfulness-aspect.

Hoe werkt het?

Heel simpel. Je neemt 2 standaard dobbelstenen waarmee je rolt. Het resultaat staat voor een aantal in minuten. Bijvoorbeeld: je rolt een 1 en een 3 dan kan je dit aanzien als 13 minuten, of 31 minuten afhankelijk van wat je zelf verkiest.

Het is gedurende die tijd dat je gaat beginnen reizen: te voet, met de fiets, motor, auto, bus, trein, …naar eender waar. Is je tijd op? Dan stop je op die plek, voor zoverre je uiteraard op een veilige plek bent aanbeland. Vervolgens spendeer je 1 uur om deze locatie écht te ontdekken en te leren kennen. Dit kan je doen door: te noteren wat je hoort, ruikt en ziet, foto’s te maken, geluid op te nemen, tekeningen te maken,… Het is door in het hier en nu aanwezig te zijn dat je gaat openstaan voor (nieuwe) dingen en ervaringen. Je neemt even de tijd voor iets wat je anders nooit zou doen. Want het kan best zijn dat je op een plek bent aanbeland die je goed kent of regelmatig passeert maar nooit de tijd hebt genomen om écht te kijken wat er nu werkelijk is.

Ken je dat gevoel dat je ergens bent geraakt maar dat je niet meer goed weet hoe? Omdat onderweg 101 gedachtes passeerden: “wat zou ik maken als avondeten?, hoe moet ik die mail beantwoorden?, moet mijn zoon straks nu naar de voetbal of niet?, pfft mijn baas wil dat ik het zo doe maar eigenlijk is dat geen goed idee, haa die vergadering was toch niet zo verlopen als gedacht, hoe kunnen we die klant overtuigen?, etc”. Of wanneer je ergens passeert en je plots afvraagt: “Tiens, staat dat hier al lang?”, “Is dit gebouw nieuw?”,… met deze makkelijke oefening kan je dus even de tijd nemen om te vertragen, je gedachten aan de kant zetten en genieten van wat er op dat moment aanwezig is. En wie weet, komen dan inderdaad ook die antwoorden op je vragen, de dingen waarmee je zit of geraakt je creativiteit aangewakkerd. Mooi meegenomen, toch?

Veel plezier!