"Wat kan als een draagbaar juweel worden aanzien of omschreven?"

"Alles"

Op deze vraag zou "alles" het antwoord kunnen zijn. Er is immers al zoveel gangbaar dat je wel denkt alles te hebben gezien. Indien niet voor het grote publiek dan misschien wel dat het in de privésfeer wordt gedragen. (bron, blz 119)

Een mooi voorbeeld hierbij is de Hasselaar (België) Juan Harnie die juwelen maakt van ongewone materialen. Bij hem gaat het over paradoxale kunst juwelen. Zijn uitgangspunt is om afval mooi te maken. Zo buigt hij o.a. injectienaalden, die de meeste mensen angst inboezemen, om tot bloemen die mensen als vb. broche dragen. Hij werkt doorgaans met medische materialen. Neem zeker ook een kijkje op zijn website, als je hierover nog meer wil weten. Er zijn ook diverse publicaties over/door hem verschenen. Volgend artikel over zijn werk was terug te vinden in "EXIT graduation catalogue 2015 - PXL/MAD faculty Hasselt, Belgium".

Nuancering: vergeet het gewicht niet en misschien toch ook de spelregels?

Hoewel misschien "alles" een eerste antwoord kan zijn, stellen sommige juweliers, voor zover zij ontwerpen voor andere juweliers of in competitie met andere artiesten, dat niet eender wat draagbaar/maakbaar zou zijn. Wanneer dat immers wel het geval zou zijn, zou er namelijk geen uitdaging meer zijn. (bron, blz 119) M.i. zou men dit bijgevolg ook kunnen interpreteren dat er binnen de juwelierswereld bepaalde spelregels gangbaar zijn over "wat is draagbaar?" zodat niet eender wat binnen de "wedstrijd" van de juwelierswereld wordt toegelaten.

Juweliers proberen er dus doorgaans wel iets draagbaars van te maken, een aspect dat ook niet moeilijk zou zijn om aan te (kunnen) voldoen. De meeste materialen zijn immers aanvaard en de grootte van het object is datgene waarbij je de drager kunt overtuigen dat het gangbaar is om te dragen. Gewicht van het juweel daarentegen kan wel een probleem vormen, waarmee rekening moet worden gehouden. Over het algemeen is dus duidelijk dat er op deze aspecten weinig beperkingen zijn. De ontwerper is hiermee dus behoorlijk vrij in wat hij of zij wenst te ontwerpen. (bron, blz 119)

Innerlijke samenhang als beoordeling

De innerlijke samenhang van het ontwerp zelf blijft echter ook een belangrijk gegeven. Elk object dient op zichzelf te worden beoordeeld. Zo zijn in de ontwerpen dan ook verschillende aspecten zichtbaar. De een toont een goed vakmanschap of een slim concept.  De ander toont een goede samenwerking tussen vakmanschap en het concept, benadrukt de versiering of verwerpt ze net. Aangezien dat het de bedoeling is dat het wordt gedragen kan gesteld worden dat alles wat het "bij mekaar houdt": het lichaam van de drager is. Op het lichaam zal de "kunst" bijgevolg tot uiting kunnen komen. Dit niet enkel voor een foto, maar het effectief dragen/gebruiken, waarbij het juweel een deel wordt van de drager. Dat is het moment waarop men het ontwerp het best kan beoordelen.

De identiteit van de drager

Juwelen worden gelinkt aan de identiteit van de drager en de manier waarop de drager door andere wordt aanzien. De manier waarop de sieraden zichzelf bewegen en zichzelf tonen is dan niet alleen een aspect van biologie en fysiek maar ook van psychologie.

Wanneer het sieraad meer conventioneel is, zullen er mensen zijn wiens smaak meer overeenstemt met deze van de juwelier. Maar voor artiesten die meer de extremen opzoeken dient men een andere soort van verbeelding te hebben. Het vraagt om de psychologie te begrijpen om niet-conventionele objecten te willen dragen. Dit begrip is echter vrij zeldzaam. Misschien is het beste voorbeeld van een "extreme juweel" datgene wat voor een specifiek persoon gemaakt is en daarbij de kunstenaar en de drager mekaar begrijpen. Draagbaarheid staat dan niet in zozeer functie van marktonderzoek maar eerder van voorstelling/verbeeldingskracht. (bron, blz 120 en eigen interpretatie)

Geïndividualiseerde cultuur

De bedoeling is in dergelijke gevallen niet zozeer gericht om massale verkoop en aantrekking. Het is eerder een product van een geïndividualiseerde cultuur: er zijn gedeelde waarden, maar die worden eerder gedeeld in kleinere groepen dan door het massale publiek. Dit is de raison d'être van de laatste 45 jaren van de ambacht of dergelijk ambacht gerelateerde producten over unieke objecten in een tijdperk van massa productie. (bron, blz 120)

Conclusie

Uit voorgaande kan m.i. het volgende geconcludeerd worden. In eerste instantie staat de materiaalkeuze en eigenschappen zoals, grootte en gewicht van een object de vrijheid van de juwelier/ontwerper voor een ontwerp alvast niet in de weg. Een innerlijke samenhang van het geheel wordt echter wel belangrijk geacht. Namelijk hoe het geheel zich als een kunstwerk gedraagt op het lichaam van de drager en diens bewegingen.

Wat daarbij draagbaar is, lijkt naast deze biologische en fysieke kwestie ook een psychologische zaak te zijn. Het juweel weerspiegelt namelijk de identiteit van de drager en de wijze waarop naar de drager wordt gekeken. Vanuit deze optiek kan een drager een voorkeur hebben voor conventionele dan wel voor minder conventionele juwelen. En zich bijgevolg ook aangetrokken voelen tot werken van massaproductie dan wel van gepersonaliseerde juwelen en/of juwelen met een bepaalde weerspiegeling of statement (cfr. Juan Harnie). Vanuit de extremere juwelenkunst zou men geen massaproductie beogen, maar dus eerder een kleinere doelgroep aanspreken waarmee de waarden van de juwelier/kunstenaar verder worden gedeeld.